Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’nin 04.06.2024 Tarihli, 2024/6366 E. ve 2024/9427 K. Sayılı Kararına Dair İnceleme

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, yıllık izinlerin kullanıldığının işveren tarafından yazılı delil ile ispat edilmesi gerektiği yönündeki önceki içtihadından kısmen ayrılarak, 04.06.2024 tarihli, 2024/6366 E. ve 2024/9427 K. sayılı kararında bazı durumlarda yıllık izin ücreti alacağına hakkaniyet indirimi uygulanabileceği yönünde emsal bir karar vermiştir.

Temyizen incelenen uyuşmazlık konusu davada, davalı bünyesinde en son genel müdür olarak çalışan davacı, iş akdinin haksız feshedildiğini ve kendisine bir miktar kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ve ücret alacağı ödense de bu ödemelerin eksik olduğunu, elden ücret uygulamasının işyerinde genel bir uygulama olduğunu belirterek ihbar tazminatı, yıllık ücretli izin alacağı, prim alacağı ile ücret ve iade alınan bilgisayar bedeli alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı taraf ise, davacının genel müdür sıfatıyla çalışmakta iken işten ayrıldığını ve taraflar arasındaki hukuki ilişkinin bir iş sözleşmesi niteliğinde değil vekâlet sözleşmesi ilişkisi niteliğinde sayılacağını, davacının ücretinin tümünün ödemesinin banka kanalıyla yapıldığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.

İlk Derece Mahkemesi tarafından, davacının yıllık izin alacağının ödendiğinin davalı tarafından ispatlanamadığı gerekçesiyle yıllık izin ücreti talebi yerinde görülerek davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Davalı tarafından davacının yıllık izinlerini kullandığı, davacının genel müdür olduğu ve bu görevden kaynaklı konumu ve yetkileri dikkate alındığında kullandığı yıllık izinlere ilişkin kendisine bir belgenin imzalatılamayacak olduğu ileri sürülerek İlk Derece Mahkemesi’nin kararına karşı istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.

Bölge Adliye Mahkemesi tarafından, davacının yıllık izinlerini kullandığına dair davalı tarafından yıllık izin defteri veya eşdeğer yazılı belge sunulamadığı, bu sebeple davacının yıllık izin alacağı bulunduğu gerekçesiyle davalının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir. Davalı tarafından istinaf başvurusunda belirttiği sebeplerle temyiz yoluna başvurulmuştur.

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi tarafından verilen kararda ise, yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükünün işverene ait olduğu, işverenin yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlanması gerektiği vurgulanmakla birlikte, somut uyuşmazlıkta davacının 9 yıl boyunca hiç izin kullanmamasının hayatın olağan akışına aykırı olduğu gibi beyanında da izin kullandığını belirtmesi, ancak ne kadar yıllık ücretli izin kullandığı yönünde net bir beyanı olmaması dikkate alındığında İlk Derece Mahkemesince hüküm altına alınan yıllık izin miktarından %50 oranında indirim yapılması gerektiği yönünde karar verilmiştir.

Davacı asilin İlk Derece Mahkemesi duruşmasında “… üzerinden çok sene geçtiği için ne kadar yıllık izin kullandığımı hatırlamıyorum, işler çok yoğun olduğu için bayram tatilleri ile birleştirip kullanırdım…” şeklinde beyanda bulunduğu, davalı işyerinde genel müdür (üst düzey yönetici) olarak çalışan davacının yıllık izin belgesini düzenlettirme yetkisine sahip olduğu, davacının 9 yıllık süre içinde izin kullanmamasının hayatın olağan akışına aykırı olduğu, hâl böyle iken davacının üst düzey yönetici olması ve kaç gün yıllık izin kullandığına dair net bir beyanı olmaması dikkate alındığında davacının yıllık izin ücreti alacağının hesaplanarak hüküm kurulmasının hatalı olduğu değerlendirilmiş ve İlk Derece Mahkemesince hüküm altına alınan yıllık izin miktarından %50 oranında indirim yapılması gerektiği gerekçesiyle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 25. Hukuk Dairesi’nin 2023/1419 E., 2023/2306 K. sayılı kararının ortadan kaldırılmasına ve İlk Derece Mahkemesi kararının bozulmasına karar verilmiştir.

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’nin kararı ile; yıllık izin ücreti alacağı taleplerinde yıllık izinlerin kullandırıldığının işveren tarafından yazılı delil ile ispat edilmesi gerektiği yönündeki önceki içtihadından kısmen ayrılarak, dava konusu uyuşmazlıkta olduğu gibi genel müdür gibi üst düzey yönetici pozisyonundaki çalışanların yıllık izinlerinin kullandırıldığı hususunda işverenin ispat yükü daha esnek değerlendirilmiş ve yıllık izin ücreti alacağına %50 oranında hakkaniyet indirimi yapılabileceği yönünde bir içtihat geliştirilmiştir. Ancak işbu kararın tüm uyuşmazlıklar için emsal teşkil etmeyeceği ve yıllık izin ücreti alacağına hakkaniyet indirimi uygulanmasının somut olay özelinde değerlendirilmesi gerektiği unutulmamalıdır.

Yargıtay’ın emsal niteliğindeki kararını incelediğimiz işbu yazımızın ilgililere faydalı olmasını dileriz.