Cumartesi Gününün Yıllık İzin Hesabında Değerlendirilmesi

4857 sayılı İş Kanunu’nun (“Kanun”) 56/5 maddesinde yıllık ücretli izin günlerinin hesabında izin süresine rastlayan ulusal bayram, hafta tatili ve genel tatil günleri izin süresinden sayılmadığı düzenlenmiştir. 2429 sayılı Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkında Kanun’un 3. maddesinde ise hafta tatilinin pazar günü olduğu belirtilmiş olup cumartesi günü hafta tatili olarak sayılmamıştır. Bu sebeple, kural olarak Cumartesi günü de iş günüdür ve hafta tatili olarak sayılmamaktadır. Dolayısıyla, haftada beş gün diğer bir ifadeyle Pazartesi ile Cuma günleri arasında çalışılan bir yerde Cumartesi günleri, yıllık izin süresine ilişkin hesaplamalarda hafta tatili olarak değerlendirilmemektedir. Ancak taraflar arasında akdedilen iş sözleşmesinde Cumartesi gününün açıkça ‘’hafta tatili’’ olduğu kararlaştırılmışsa, Kanun’un 56. maddesinde belirtildiği üzere hafta ve genel tatil günleri gibi muamele görür ve yıllık izin süresinden çıkarılır.

Konuyla ilgili kararlar incelendiğinde Yargıtay 22. Hukuk Dairesi’nin kapatılması sonrasında Başkan ve Üyelerinin Yargıtay 9. Hukuk Dairesinde görevlendirilmesi üzerine her iki Daire kararlarında uyuşmazlık konusu hususlar görüşülmüş ve böylelikle birçok konuda uygulamanın birleştirilmesine karar verilmiştir. Bu konuya ilişkin Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’nin E. 2021/897, K. 2021/5272 K. sayılı güncel kararında özetle, taraflar arasında, Toplu İş Sözleşmesi’nde dinlendirilme günü olarak kararlaştırılan Cumartesi gününün, yıllık izin süresi hesabında nasıl değerlendirilmesi gerektiği hususunda uyuşmazlık söz konusudur.

Davacı vekili, müvekkilinin sendika üyesi olduğunu ve Toplu İş Sözleşmesi’nden yararlandığını, Toplu İş Sözleşmesi’nde hafta tatilinin Pazar günü olarak düzenlendiğini, Cumartesi gününün akdi tatil olarak düzenlendiğini, Kanun ve Toplu İş Sözleşmesi gereği Cumartesi gününün de hafta tatili olduğunu ve yıllık izin süresinden düşülmemesi gerektiğini belirtmiştir. İşçi vekilinin bu iddiası yerel mahkeme tarafından kabul edilmiş ve davalının Bölge Adliye Mahkemesi’ne yapmış olduğu istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi kararında, öncelikle Dairenin önceki uygulamasına da değinerek aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur:

‘’Cumartesi günü hafta tatili olarak da kararlaştırılabilir. Bireysel veya toplu iş sözleşmeleriyle cumartesi ve pazar günleri hafta tatili günü olarak belirlenmişse, Kanun’un 56/5 maddesi gereği her iki gün yıllık izin sürelerinden sayılmaz. Başka bir anlatımla yıllık izin kullanma dönemi içindeki cumartesi ve pazar günleri kullanılan izin süresinden düşülür. Ancak bireysel veya toplu iş sözleşmesinde hafta tatiline eklenen bu cumartesi gününün yıllık izin hesabında iş günü olarak sayılacağı veya izin süresinden düşülmeyeceği şeklinde açık bir kural mevcutsa, bu hüküm geçerli sayılmalı ve Kanun'un 56/5. maddesi gereği sadece yıllık izne rastlayan pazar günleri izin süresinden düşülmelidir.’’

Fakat görüldüğü üzer mezkûr Toplu İş Sözleşmesi düzenlemelerinden, tarafların hafta tatili olarak kabul ettiği pazar günü haricinde cumartesi günü de dinlendirilme günü olarak belirlenmiştir. Ancak cumartesi günü “hafta tatili” olarak adlandırılmadığı gibi yıllık ücretli izin hesabında da izin süresine ekleneceğine ilişkin açık bir düzenlemeye yer verilmemiştir. Yapılan bu tespit bağlamında ilk derece mahkemesince verilen kabul kararının yukarıda değinilen Dairemiz uygulamasına göre yerinde olmadığı açıktır.”

Özetle, fiilen haftada 5 gün çalışılan ancak bireysel iş sözleşmesi veya toplu iş sözleşmesinde hiçbir hüküm bulunmayan hallerde Cumartesi günleri de yıllık izin süresi olarak değerlendirilecektir. Dolayısıyla yedi gün tatil yapan bir çalışan (Pazar günü hafta tatili olarak kabul edilerek) yıllık izin süresinin 6 gününü kullanmış olacaktır.

Aynı şekilde, İş sözleşmesinde Cumartesi “hafta tatili” kabul edilse bile, sözleşmede ayrıca cumartesi gününün yıllık izin hesabında iş günü sayılacağı veya cumartesi gününün yıllık izne dahil edilmeyeceğine dair bir hüküm varsa 7 gün tatil yapan işçi, yıllık izninin 6 gününü kullanmış olacaktır.

Öte yandan, bireysel veya toplu iş sözleşmesinde Cumartesi günü “hafta tatili” olarak kabul edildiği hallerde Cumartesi günleri yıllık izin süresine dahil edilmeyecektir. Yedi gün tatil yapan işçi yıllık izin süresinden 5 gün kullanmış olacak, Cumartesi ve Pazar günleri hesaplamadan düşülmesi gerekecektir.

Tagged With: Özoğul Yenigün & Partners, Zeynep Bağır, Evrim Uygur Yamaner, Labor & Employment, Yıllık İzin, Annual Leave